دوشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۱

در چنین روزی ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ (۱۹۶۱ میلادی) ابوالحسن خانعلی در تجمع اعتراض آمیز معلمان در میدان بهارستان کشته شد. در تاریخ ۱۸ بهمن سال قبل از آن «باشگاه مهرگان» یا همان مجمع صنفی معلمان طی قطعنامه‌ای درخواست افزایش حقوق معلمان را مطرح کرد. معلمان زیادی حمایت خود را از این قطعنامه اعلام کردند و ‌‌‌‏بنا به درخواست باشگاه مهرگان، معلمان از روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۰ دست به اعتصاب زدند و مدارس را تعطیل و برای اعتراض مقابل مجلس در میدان بهارستان تجمع کردند.

مأموران با تیراندازی هوایی و استفاده از باتوم می‌خواستند معلمان را متفرق کنند، اما شلیک تیر مستقیم سرگرد ناصر شهرستانی، رئیس کلانتری بهارستان موجب تحرکات بیشتری شد.
یکی از گلوله‌های شهرستانی به پیشانی معلم جوانی به نام ابوالحسن خانعلی نشست. ‌‏خانعلی، اهل یکی از توابع تهران به نام کن بود و به عنوان دبیر فلسفه و عربی در دبیرستان‌های جامی و شریف تدریس می‌کرد. خانعلی با مدرک لیسانس معقول و منقول در سال ۱۳۳۵ به استخدام وزارت فرهنگ درآمده بود و همزمان با تدریس، دوره دکترای فلسفه را در دانشگاه تهران می‌گذراند.
تشییع جنازه خانعلی در روز ۱۳ اردیبهشت به یکی از بزرگترین تظاهرات خیابانی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تبدیل شد. ‏در پی این حوادث، شریف امامی روز ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ استعفای خود را به دربار تسلیم کرد و شاه، علی امینی را به عنوان نخست‌وزیر معرفی کرد. ‏معلمان در شب هفت خانعلی، روز ۱۲ اردیبهشت را روز معلم نامیدند. ‏امینی با پذیرفتن شرایط معلمان رئیس باشگاه معلمان ، محمد درخشش را وزیر فرهنگ کرد، هیئت دولت حقوق معلمان را افزایش داد، و سرگرد شهرستانی برکنار و تحویل دادگستری شد.